نتایج تحقیقات محققان کانادایی که در مجله Nature منتشر شده است، نشان می‌دهد که بیش از 150000 کیوبیت را به کمک نقص‌های خاصی در شبکه سیلیکون «T center» (دو اتم کربن و یک اتم هیدروژن در کنار هم) بر روی یک تراشه ایجاد کرده‌اند. این کیوبیت‌ها ممکن است بتوانند به کمک نور به یکدیگر متصل شوند. این امر به تشکیل کامپیوترهای کوانتومی قدرتمندی که توسط اینترنت کوانتومی متصل هستند کمک می‌کند. تحقیقات گذشته نشان داده است که به وسیله سیلیکون می‌توان برخی از پایدارترین کیوبیت‌ها را تولید کرد. اکنون پژوهش جدیدی که منتشر شده است نشان می‌دهد تحت یک میدان مغناطیسی، کیوبیت‌های اسپینی در هر مرکز T ترازهای انرژی متفاوتی دارند و هر کدام طول موج متفاوتی از نور را ساطع می‌کنند. این موضوع به دانشمندان اجازه می‌دهد تا حالت‌های هر کیوبیت را به صورت نوری در این مراکز T شناسایی کنند و تغییر دهند. علاوه بر این، مراکز T این مزیت را دارند که نور را در همان طول موجی که تجهیزات ارتباطات فیبر شهری و شبکه های مخابراتی استفاده می کنند(مادون قرمز)، ساطع می‌کنند. به طور کلی با یافتن راهی برای ایجاد پردازنده‌های محاسبات کوانتومی در سیلیکون، می‌توان به جای ایجاد یک صنعت کاملاً جدید برای تولید فناوری‌های کوانتومی، از تمام سال‌ها توسعه، دانش و زیرساخت‌های مورد استفاده برای تولید رایانه‌های معمولی استفاده کرد. این یک مزیت رقابتی در مسابقه بین المللی برای ساخت کامپیوترهای کوانتومی محسوب می‌شود.
لینک مقاله:https://dx.doi.org/10.1038/s41586-022-04821-y
