معمولاً ناخالصی در الماس نامطلوب است. اما برای فیزیکدانان، نقص‌های کوچک در ساختار کریستالی سخت الماس، راه را برای ساخت سنسورهای کوانتومی فوق حساسی که از محدودیت‌های فناوری امروزی عبور می‌کنند، هموار می‌کند. این نقص‌ها(عموما اتم نیتروژن و تهی‌جا در شبکه الماس) دارای اسپین و انرژی می‌باشند که در برهمکنش با نور دچار تغییر می‌شوند. هنگامی که شبکه ای از نقص‌های حالت جامد انرژی را به صورت فوتون آزاد می‌کنند، معمولاً محققان ماهیت دقیق نقص‌ها را در حین آزاد شدن این انرژی بررسی نمی‌کنند. آنها در عوض روی داده های قبل و بعد از این فرآیند تمرکز می‌کنند. همچنین برهمکنش این نقص‌ها با یکدیگر از مواردی است که پردازش اطلاعات را دشوار می‌کند. با این حال، گروهی از دانشمندان کشف کردند که اطلاعات مهمی در مورد این نقص‌ها در فرآیند آزاد شدن انرژی (که «واپاشی اسپین فوق تشعشعی» نامیده می شود) رمزگذاری می‌شود که می‌تواند حساسیت سنسور کوانتومی را بالاتر ببرد. به گفته محققان در گذشته، نویزی بودن بازخوانی نهایی حالت نقص‌ها سنسور را دچار محدودیت می‌کرد. اما اکنون، این مکانیسم شما را به مرحله‌ای می‌رساند که به آن بازخوانی نهایی پرخطا اهمیتی نمی‌دهید؛ بلکه روی داده‌های با ارزش‌تری که قبل از آن کدگذاری شده‌اند، متمرکز شده‌اید. اند از فناوری‌های کوانتومی برای باز کردن مزایای عملیاتی استفاده کند. همانطور که فناوری کوانتومی به توسعه در صنایع ادامه می‌دهد، سازمان‌هایی که این فناوری‌ها را زودتر اتخاذ می‌کنند، هم اکنون و هم در آینده از مزیت رقابتی برخوردار خواهند بود.
لینک مقاله:https://dx.doi.org/10.1103/PRXQuantum.3.030330
